Weg met de curling-ouder

Weg met de curling ouder

Bovenstaande titel is een beetje gemeen, want iedere ouder is wel eens een curling-ouder.

Laten we beginnen even uit te leggen wat een curling-ouder precies is. In de eerste aflevering van het nieuwe seizoen van de populaire televisieserie De Luizenmoeder kwam de term aan bod. Juf Ank werkt een moeder de klas uit met de boodschap dat ze niet zitten te wachten op een curling-ouder, oftewel een ouder die met zijn bezempje de hele tijd alle problemen voor een kind aan het wegpoetsen is.

Hoewel de scène in De Luizenmoeder vooral grappig bedoeld is, geeft het wel te denken. Hoe weet je of je een curling-ouder bent en wat is er eigenlijk zo slecht aan je kind willen beschermen tegen ellende?

Als ouder sta je voor de zware taak je kinderen op te voeden tot zelfstandige, succesvolle volwassenen. Wat dat concreet inhoud verandert met de jaren. In het begin moet je alles voor je kind bedenken en vaak ook uitvoeren. Naarmate ze ouder, groter, sterker en hopelijk wijzer worden, neem je als ouder steeds meer een stapje terug. Alleen wanneer er gevaar dreigt, spring je in de bres.

Maar wanneer dreigt er gevaar? In sommige situaties is dat duidelijk. Een brandend huis is gevaar en een losgebroken tijger ook. Maar andere situaties zijn een stuk lastiger te beoordelen. Een kind van vier kan niet alleen oversteken en een kind van twaalf wel. Maar hoe zit dat met een kind van zeven? Daarbij komt ook nog dat het ene kind het andere niet is. De een is op jonge leeftijd al zeer bedachtzaam en verstandig terwijl andere na hun tiende nog steeds zonder te kijken achter een bal aan de weg op rennen. Dan heb je nog de kinderen die van nature heel verlegen of angstig zijn. Moet je die nu juist beschermen of beter een beetje het diepe in duwen?

Helaas is er nog steeds geen handboek met alle antwoorden. Wat wel duidelijk is, is dat ieder kind op een bepaald moment moet gaan leren om zelfstandig problemen op te lossen. Leert het dat niet, dan zal het later in zijn leven geen idee hebben hoe het met tegenslag moet omgaan en dat leidt geheid tot grotere problemen.

Om te leren problemen op te lossen, moet je de ruimte krijgen om te experimenteren met mogelijke oplossingen. Als je faalt slaan je hersenen deze ervaring op en als je succesvol bent ook. Met die ervaring kun je de volgende keer sneller een verstandige keuze maken.

Wanneer je echter als ouder die beslissing steeds voor je kind aan het maken bent, krijgt je kind niet de gelegenheid te leren. Het leert slechts dat de volwassene alles oplost wat op den duur niet meer effectief is.

Je zult dus je kind ruimte moeten geven fouten te maken. Ook als het dan gaat huilen, boos of gefrustreerd raakt. Dat is namelijk helemaal niet erg. Alleen in de situaties waar daadwerkelijk levensbedreigend gevaar is, of wanneer je kind volledig vastloopt, is bemoeienis eigenlijk geoorloofd.

Je handen op je rug houden is veel moeilijker dan je denkt. Je bent bang dat je kind in de problemen komt en dat jij de enige bent die het kan beschermen. Ook wanneer je haast hebt is het niet altijd makkelijk om geduldig te wachten tot je kind een oplossing heeft bedacht om gelijktijdig zijn fiets vast te houden en zijn rits dicht te doen.

Toch geef je als ouder je kind geen groter cadeau in het leven, dan het vermogen om zelfstandig problemen op te lossen. En daarom zeggen we het toch nog een keer: Weg met de curling-ouder!

Hulp nodig of vragen?